COFIO O.P. HUWS
Ar ran aelodau Cangen Dyffryn Nantlle.
Roedd O.P. yn ysbrydoliaeth i ni i gyd; yn arweinydd wrth reddf ac yn llawn hwyl a direidi. Gweithiodd yn ddiflino ar gynghorau ac yn y gymuned dros les pobl y Dyffryn, i hybu cyfleon gwaith ac i warchod y Gymraeg a’n hetifeddiaeth. Dyn y bobol oedd yn gwneud y ‘pethau bychain’ ond un a oedd yn gweld ymhell. Bu ardal Nebo a Dyffryn Nantlle yn ffodus o gael y fath arian byw o gymeriad yn ein plith.
Doedd O.P. byth yn llonydd. Roedd gormod i’w wneud. Un o’i ddywediadau mynych oedd, “Os wyt ti isio rwbeth wedi’i wneud, gofyn i ddyn prysur.” A roedd O.P. yn ddyn prysur.
Ei arwr mawr oedd Wmffra Roberts, – Cynghorydd Sir ac Asiant Dafydd Wigley yn Etholiad Cyffredinol 1974. Dyn carismataidd ac yn ysbrydoliaeth i lawer. Roedd gan O.P. ddigon o dân yn ei fol fel Cymro ond dangosodd Wmffra iddo sut i sianelu hynny i ennill pleidleisiau, ennill etholiadau ac ennill calonnau gwerin gwlad.
A dyn pobol oedd O.P. A dyn y bobol; yn gwneud efo pawb. A nid rhyw genedlaetholdeb ‘welwch-chi-fi’ oedd un O.P. – ond un ymarferol. Dyn oedd yn cychwyn wrth ei draed bob amser.
Mewnlifiad i Nebo? Un ateb oedd creu Cymdeithas Fro i geisio cymhathu’r newydd ddyfodiaid. A dechrau dosbarth dysgwyr.
Prisiau tai yn codi’n afresymol? Trefnu protest yn Nebo ac yna meddiannu tir tŷ cyfagos oedd ar werth am grocbris a chysgu mewn pabell ar y lawnt i dynnu sylw at yr argyfwng. A hynny’n codi gwrychyn cymdogion wrth gwrs.
Sylwi wrth ganfasio rhyw bentref bod y boblogaeth yn heneiddio a diffyg teuluoedd ifanc. Be wnaethen ni? Sefydlu Antur Nantlle a blynyddoedd o bwyllgora a threfnu. Ond bellach mae dros gant o bobl yn gweithio yn swyddfeydd a gweithdai’r Antur.
Ond nid hynny’n unig.Pan ddaeth ymgyrch dros sefydlu Sianel Deledu Gymraeg gwrthododd dalu’r ffi drwydded, – fo a’i gyfaill Bryn Mosely o Nebo, a’r ddau yn cael cyfnod yn Walton. Byddai’r straeon yn llifo am ei arhosiad byr yn y carchar a’r ‘cymeriadau’ ymhlith ei gyd letywyr. Ond roedd yna hefyd gydymdeimlad dwfn efo’r rhai hynny oedd wedi eu dal mewn cylch di-ddiwedd o fod mewn ac allan o garchar. “Pa obaith oedd gynnyn nhw?” oedd ei gwestiwn.
Ond nid dyn i anobeithio oedd O.P. Roedd gormod i’w wneud a syniadau i’w gwireddu! Galwais i’w weld yn Bryngwyn pan oedd y cancr wedi ei gaethiwo ac er ei boen llifodd y sgwrs. Wrth adael dyma fo’n dweud, “Diolch am alw. Diolch am y sgwrs. I ble’r aeth y blynyddoedd dwed?” Doedd gen i ddim ateb wrth gwrs. Ond dw i’n gwybod un peth, sef bod Owen Pennant Huws wedi gwneud defnydd llawn o’i flynyddoedd o yn ei Ddyffryn mabwysiedig ynghanol ei deulu a’i gymdogaeth. Bydd bwlch mawr ar ei ôl.
Alun Ffred