Johnny Mac 1941 – 2015

Fel John Mac yr adwaenid ef gan lawer, gwr brwd, egwyddorol a gweithgar a fu’n gyfrifol am drawsnewid yn gyntaf gangen Cyncoed/Pentwyn ac yn ddiweddarach Etholaeth Canol Caerdydd o Blaid Cymru.

2013Campaigning with John Mac

Fe’i ganwyd yn 1941 a’i fryd erioed oedd ar fynd i’r môr.  Ar ei gyfle cyntaf cafodd le i hyfforddi ar HMS Arethusa yng Nghaint.  Yn 16eg oed aeth ar y Royal Fleet Auxiliary ac mewn amser daeth i Gaerdydd a pharhau gydag astudiaethau morwrol a sefydlu ei gwmni ei hun.  Teithiodd y byd fel master mariner gan dreulio cyfnodau yn Iran, De America a Texas mewn cysylltiad a’i waith, yn cynnwys gweithio at lwyfannau olew.

Cyfarfu John a’i wraig Gwen o Benrhyndeudraeth yng Nghaerdydd, ac ymddiddorodd yn y Gymraeg a diwylliant Cymru.  Roedd yn hoff iawn o gerddoriaeth ac yn ganwr corawl brwd.  Yn ddiweddarach yn ei fywyd y daeth yn weithgar yn wleidyddol ac ymuno a Phlaid Cymru.

Yn unol a’i holl ddiddordebau ymdaflodd ei hun yn gyfangwbl i waith y Blaid gan ddod yn ddiweddarach yn ysgrifennydd Etholaeth Canol Caerdydd gan droi aelodau’r pwyllgor yn ganfaswyr a chymell llawer gyda’i ffraethineb a’i ffordd egniol a chefnogol.

Bu John farw ar y 29ain o Fehefin wedi brwydr fer yn erbyn canser.  Caiff ei gofio fel ymgyrchydd ysbrydoledig  a dyn ei deulu.

Cofio yr Athro Griffith John Williams a’i wraig, Elizabeth

 

Cofio GJ WilliamsElenid Jones, Wyn James ac Emrys Roberts

Nos Iau, 3 Rhagfyr am 7.30pm yng nghapel Bethlehem, Gwaelod-y-garth cynhaliwyd noson i gofio cyfraniad yr Athro Griffith John Williams a’i wraig, Elizabeth.

Roedd aelodau o’u teuluoedd – Elenid Jones ac Emrys Roberts  – yn rhannu eu hatgofion amdanynt, ac roedd yr Athro E. Wyn James yn rhoi sgwrs ar y testun, “Gweld gwlad fawr yn ymagor”: breuddwyd cyffrous G. J. Williams a Saunders Lewis.

Dyma sgwrs E Wyn James –

 

 


Cofio Dau o Fawrion Cymru

Trefnir noson i gofio bywydau dau o sylfaenwyr Plaid Cymru yng Ngwaelod y Garth (am 7.30pm, Nos Iau 3 Rhagfyr 2015 yng nghapel Bethlehem).

Griffith John Williams

Testun y noson, a gynhelir gan Gymdeithas Hanes Plaid  Cymru, yw’r Athro Griffith John Williams a’i wraig Elisabeth, a fu’n allweddol wrth ffurfio’r Blaid yn ystod yr 1920au.

Yn eu cartref yn Bedwas Place, Penarth y cynhaliwyd cyfarfod yn 1924, gyda Saunders Lewis ac Ambrose Bebb yn bresennol, a agorodd y ffordd i lansio Plaid Cymru’r flwyddyn ganlynol – gydag Elisabeth yn drafftio’r cofnodion.

Bu Griffith John Williams (1892-1963) yn athro Prifysgol, yn fardd ac yn ysgolhaig Cymreig a enillodd fri am ei astudiaeth wreiddiol o yrfa Iolo Morgannwg.

Ymhlith ei gyfraniadau oedd pamffledyn a gyhoeddwyd gan Blaid Cymru am draddodiad Cymreig Gwent a amlinellodd hawl yr hen Sir Fynwy i’w hystyried ei hun i fod yn rhan annatod o Gymru ddegawdau cyn sicrhau ei statws.

Roedd ei wraig Elisabeth hefyd yn enwog am ei chefnogaeth ddiwyro o’r iaith Gymraeg a’r ffordd Gymreig o fyw – wrth fynnu bod cofnodion o Gyngor Plwyf Pentyrch yn cael eu cadw yn y Gymraeg,

Sonnir yn yr ardal fel y byddai Mrs Williams yn cerdded heb wahoddiad i mewn i’r ysgol i ddysgu Cymraeg i’r plant, meddai ei nai, cyn-arweinydd Plaid Cymru Cyngor Merthyr, Emrys Roberts.

Yn ystod gweithgareddau’r noson bydd yr Athro E. Wyn James yn annerch ar y testun “Gweld gwlad fawr yn ymagor: breuddwyd cyffrous G. J. Williams a Saunders Lewis” tra bydd aelodau o’u teuluoedd – Elenid Jones ac Emrys Roberts – yn rhannu eu hatgofion amdanynt.

Hefyd bydd arddangosfa o ran o’r eiddo a gafodd ei adael gan y cwpl i Amgueddfa Sain Ffagan.

—————————————————–

“Cymru am Byth”

Ymrwymiad Hynod Mrs Griffith John Williams

“Cymru am Byth” oedd geiriau olaf Mrs G.J. Williams wrth iddi farw ym 1979 yn Ysbyty Dewi Sant, Caerdydd. Cymru Rydd a Chymraeg oedd ei breuddwyd ers yn ferch fach ym Mlaenau Ffestiniog. Ac am hynny y brwydrai trwy gydol ei bywyd.

Dyddiau Cynnar

Ganed Elisabeth Roberts – y pedwerydd o 6 o blant Richard ac Elinor Roberts, 9 Leeds St yng nghanol tref y Blaenau – ym 1891. Milwr yn Ne Affrig ac wedyn chwarelwr yn Chwarel Oakley oedd Richard, yn wreiddiol o Landdeusant, Sir Fon. Hanai ei wraig Elinor o Drawsfynydd ac ar ôl i’w mam farw ymfudodd gweddill y teulu i’r Wladfa. Agorodd ei thad y gwesty cyntaf yn y Gaiman (lle y dywedir i Butch Cassidy a’r Sundance Kid aros am gyfnod wrth ffoi o gyfraith yr Unol Daleithiau). Erbyn hyn mae’r adeilad yn gartref i Ysgol Gerdd y Gaiman. Ond arhosodd Elinor yng Nghymru i briodi a magu 6 o blant.

Roedd Richard ac Elinor am i’w plant gael addysg dda, ond ni allent fforddio danfon mwy na dau ohonynt i’r coleg. Y cyntaf oedd Huw, y bachgen hynaf, a ddaeth yn weinidog gyda’r Bedyddwyr ac a dreuliodd flynyddoedd maith wedyn yn athro Cymraeg yn Ysgol Ramadeg y Bechgyn Llanelli. “Huw Bobs” oedd yr enw a roed arno yno mae’n debyg.

Aeth Elisabeth i goleg Aberystwyth i astudio’r Gymraeg. Cyd-ddisgybl iddi oedd Griffith John Williams o Gellan, Ceredigion a’r ddau ohonynt wedi cysegru eu bywydau i astudio a hybu’r iaith Gymraeg. Aeth Elisabeth yn athrawes y Gymraeg yng Nghilfynydd, Pontypridd ac yn y Cendl (Beaufort) ar gyrion Penycae (Ebbw Vale). Cafodd Griffith John swydd yn adran Gymraeg y coleg yng Nghaerdydd a phan briodasant, yn ôl yr arfer y dyddiau hynny bu raid i Elisabeth roi’r gorau i’w swydd.

Gwreiddiau Plaid Cymru

Roedd Elisabeth yn arbennig yn gymeriad cryf iawn – yn gwybod ei meddwl ei hun ac yn barod iawn i fynegi ei safbwynt. Roedd hi’n fenyw weithgar iawn hefyd a chwiliai bob amser am ffordd i roi ei syniadau ar waith. Roedd hi a Griffith John yn poeni’n arw am ddyfodol yr iaith Gymraeg yn y cyfnod wedi’r rhyfel byd cyntaf ac aethant ati i wahodd un neu ddau o gyfeillion i’w cartref ym Mhenarth i drafod y sefyllfa. Yno, ym Mis Ionawr 1924, y penderfynodd 4 ohonynt – Griffith ac Elisabeth ynghyd a Saunders Lewis ac Ambrose Bebb – sefydlu mudiad a fyddai’n brwydro dros wlad a fyddai’n rhydd ac yn Gymraeg ei hiaith. Penodwyd Ambrose Bebb yn Gadeirydd y grŵp, Saunders Lewis yn Ysgrifennydd a Griffith John Williams yn Drysorydd. Ond Elisabeth gymerodd gofnodion yn cyfarfod ac mae’n fwy na thebyg mai hi oedd yn mynnu gwneud rhywbeth ymarferol ac nid siarad amdano’n unig. Yn ei hangladd yng Nghapel Bethlehem, Gwaelod y Garth ychydig filltiroedd y tu allan i Gaerdydd, dywedodd y gweinidog, y Parchedig Rhys Tudur, mae dipyn o her oedd ymweld â Mrs Williams yn ei chartref Bryn Taf, achos ar bob ymweliad byddai’n rhoi rhestr newydd iddo o bethau y dylid eu gwneud a mynnu holi ynglŷn â hynt yr holl brosiectau eraill a roddwyd iddo ar yr ymweliad blaenorol – a hyn cofiwch pan oedd hi yn ei hwythdegau ac wedi bod yn weddw ers rhyw ugain mlynedd.

Yn y misoedd ar ôl y cyfarfod cyntaf hwnnw ym Mhenarth ymunodd eraill megis D.J. Williams a’r criw bach cyntaf ac yna clywed am grŵp tebyg yn y gogledd o gwmpas HR Jones. Daeth y ddau yma at ei gilydd, wrth gwrs, yn Eisteddfod Genedlaethol Pwllheli ym 1925 i sefydlu Plaid Genedlaethol Cymru.

Traddodiad Llenyddol Morgannwg a Gwent

Roedd Griffith John Williams yn ddarlithydd penigamp ar ieitheg a gramadeg Gymraeg ond canolbwyntiai hefyd ar draddodiad ieithyddol a llenyddol Bro Morgannwg a Gwent. Efe, wrth gwrs, oedd y prif awdurdod ar waith yr amryddawn Iolo Morgannwg (daeth ei ddisgynnydd, Taliesin Williams, yn gyfaill i Griffith John ac Elisabeth) ac fe benodwyd Griffith John yn Athro’r Gymraeg yng Nghaerdydd ar ôl i WJ Gruffudd gael ei ethol i’r senedd. A phan symudodd T.J. Morgan (tad Rhodri Morgan) o Gaerdydd i fod yn Athro’r Gymraeg yng ngholeg Abertawe penodwyd Saunders Lewis i’r swydd wag yng Nghaerdydd yn ei le.

O’r dechrau, aeth Griffith John ac Elisabeth i grwydro pob rhan o Gwent a Morgannwg ac yn aml Elisabeth oedd yn cadw cofnodion o’r hyn a ddarganfyddwyd. Aeth hi gyda’i gwr sawl gwaith hefyd i’r Eidal ar drywydd y pabydd Griffith Roberts a aeth yno i osgoi erledigaeth grefyddol yn Lloegr adeg Elizabeth l. Daeth yn ffigwr amlwg yno, yn ysgrifennydd i Cardinal Borromeo ym Milan. Yno y sgrifennodd y geiriadur cyntaf yn yr iaith Gymraeg – un o ddiddordebau eraill Griffith John.

Nid gwneud nodiadau yn unig oedd cyfraniad Elisabeth i waith ei gwr – ond eu cadwa’u trefnu’n daclus hefyd. Yn wir fe gynlluniodd gwpwrdd arbennig a degau o ddroriau bychain union y maint cywir i gadw’r holl nodiadau ar ddarnau bach o bapur – i gyd yn eu lle a’u trefn briodol. Gwnaethpwyd y cwpwrdd yma – a chryn dipyn o ddodrefn arall yn Bryn Taf, Gwaelod-y-Garth lle ymgartrefodd y ddau o 1929 ymlaen – gan ffatri ddodrefn a sefydlwyd gan y Crynwyr ym Mrynmawr adeg y dirwasgiad – mwy am hynny eto.

Roedd Elisabeth hefyd yn helpu paratoi deunydd i’w argraffu – yn enwedig felly’r gwaddol o ddeunydd a adawodd Griffith John ar ei ôl pan fu farw ym 1963.

Maes Addysg

Er na allai Elisabeth ddal swydd athrawes wedi iddi briodi, roedd ei diddordeb mewn addysg Gymraeg yn parhau. Yn Bryn Taf yng Ngwaelod y Garth y trafodwyd hybu addysg trwy gyfrwng y Gymraeg a’r angen am ysgol Gymraeg yn ardal Caerdydd.

Wedi’r ail ryfel byd sefydlwyd ffrwd Gymraeg yn un o ysgolion y ddinas nes cael ysgol iawn yn Llandaf – a’r enw a roed ar yr ysgol oedd Bryn Taf.

Lleolir Bryn Taf, Gwaelod-y-Garth nesaf at fynediad cefn i ysgol y pentref. Adeg hoe rhwng gwersi’r ysgol, roedd Elisabeth yn annog y plant i ddod dros y Ion fechan i mewn i ardd Bryn Taf lle y byddai’n canu’r delyn a dysgu’r plant i ddawnsio. (Roedd y delyn hon yn perthyn gynt i Evan James, Pontypridd ac ar yr union delyn yma y cyfansoddwyd Hen Wlad fy Nhadau. Yn ddiweddarach rhoddwyd y delyn i Ysgol Rhydfelen i’w defnyddio gan delynorion ifainc a threfnwyd i John Thomas, gwneuthurwyr telynau yng Ngwaelod-y-Garth, ei hatgyweirio. Pan symudodd Ysgol Rhydfelen fe roddwyd y delyn i Amgueddfa Pontypridd). Pe bai’r tywydd yn anffafriol, pan fyddai’r plant yn ymweld â Bryn Taf, aent i mewn i’r tŷ a dysgu gwneud hetiau, neu gychod papur – a’r cyfan trwy gyfrwng y Gymraeg er na fedrai’r rhan fwyaf o’r plant siarad yr iaith. Roedd Elisabeth yn gyndyn iawn i droi i’r Saesneg gan gredu y byddai’r plant yn dysgu Cymraeg yn rhwydd dim ond wrth ddal ati i siarad â nhw yn yr iaith.

Ceir hanesion hefyd iddi gerdded i mewn i’r ysgol yn aml a chymryd dosbarth drosodd a rhoi gwers Gymraeg iddynt – a’r staff yn ofni ymyrryd! Roedd rhai o’r plant yn mynd o gwmpas y pentref o ddrws i ddrws bob blwyddyn i gasglu ar gyfer y genhadaeth dramor. Gwyddent na fyddent yn cael dimai goch yn Bynt Taf oes nad oeddent yn gofyn yn Gymraeg. Mae yna bobl uniaith Saesneg yn byw yn y pentref o hyd sy’n gallu adrodd yn rhugl y cyfarchiad Cymraeg oedd yn rhaid ei ddefnyddio wrth ymweld â Mrs Williams!

Gwreiddiau UCAC a Sain Ffagan

Bu’r annwyl Gwyn Daniel yn Brifathro ar Ysgol Gwaelod-y-Garth am gyfnod yn yr amser yma ac roedd yn ymweld â Griffith John ac Elisabeth y aml iawn am sgwrs wedi’r ysgol. Yma y dechreuwyd trafod a chynllunio ffurfio undeb athrawon i Gymru – a dyna oedd gwreiddyn Undeb Cenedlaethol Athrawon Cymru (UCAC) y bu Gwyn Daniel yn Ysgrifennydd cyntaf arni.

Ym 1968 rhoddodd Mrs Williams swm sylweddol i UCAC er mwyn sefydlu Ysgoloriaeth Bryn Taf i roi cymorth ymarferol i Gymry Cymraeg ifainc oedd dan anfantais gorfforol neu feddyliol.

Roedd Gwaelod-y-Garth yn rhan o blwyf Pentyrch, ar gyrion Caerdydd. Roedd Mrs Williams yn mynychu holl gyfarfodydd cyhoeddus y Cyngor Plwyf ac yn mynnu siarad yn Gymraeg bob tro. Yn wir, er bod nifer o Saeson heb sôn am Gymry di-Gymraeg ar y Cyngor o dro i dro, roedd hi’n allweddol wrth sicrhau y gellid siarad Cymraeg neu Saesneg yn y cyfarfodydd. Yn fwy na hynny, cedwid cofnodion swyddogol y Cyngor yn Gymraeg yn unig hyd at wedi’r ail ryfel byd. Bron yr unig eiriau Saesneg a glywid ganddi erioed oedd pan oedd hi’n dynwared yn chwareus ryw Sais ar y Cyngor Plwyf a atebai bob tro pan ofynnid a oedd y cofnodion yn gywir “l suppose so” mewn acen  grach iawn er nad oedd yn gallu deall y cynnwys!

Roedd lorwerth Peate, a ddaeth wedyn yn guradur cyntaf yr Amgueddfa Werin yn Sain Ffagan, yn ymwelydd aml a Bryn Taf hefyd yn ystod yr ail ryfel byd ac yno y trafodwyd y syniad o sefydlu amgueddfa o’r fath. Ni wn pwy gafodd y syniad yn wreiddiol ond gallwn fod yn bur sicr mai Elisabeth oedd un o’r rhai pennaf i fynnu y dylid gwireddu’r syniad yn hytrach na siarad amdano’n unig.

Darparu Gwaith

Er mor frwd dros yr iaith Gymraeg, roedd ei diddordebau’n fwy eang o lawer na hynny’n unig. Roed hi’n deall yn iawn na fyddai iaith a thraddodiadau’r wlad yn parhau os nad oedd modd i gymunedau Cymraeg eu cynnal eu hunain yn economaidd. Roedd hi’n ysgrifennu’n ddi-baid at Awdurdodau Lleol Cymru i’w hannog i brynu unrhyw nwyddau angenrheidiol gan gwmnïau lleol ac i ddefnyddio  cwmnïau lleol ar gyfer pethau megis argraffu.

Roedd hi hefyd yn gohebu a mudiad y ”Co-op” yn yr Alban a chael ganddynt restrau maith o’r defnydd a wnaethant hwy o gynhyrchwyr lleol ac wedyn annog y mudiad yng Nghymru i ddilyn eu hesiampl a phrynu nwyddau lleol Cymreig lle bynnag oedd hynny’n bosibl.

O Waelod-y-Garth i Lundain

Unwaith eto fe ddangosodd ei diffyg amynedd a siarad yn unig. Roedd diweithdra’n cynyddu ymhlith dynion y pentref yn y tridegau, a sylweddolodd Mrs Williams mai’r menywod oedd yn dioddef bennaf gan mai arnyn nhw y syrthiai’r cyfrifoldeb o sicrhau digon o fwyd i’r teulu. Aeth ati i greu gwaith i grŵp o ferched y pentref – gan gadw hen grefft yn fyw’r un pryd.

Mae Bryn Taf yn dŷ go fawr ac yno stafelloedd ar yr ail Iawr na wnaed llawer o ddefnydd ohonynt. Trefnodd Mrs Williams i’r merched ddysgu sut i gwiltio. Roedd hi’n paratoi’r patrymau ar sail patrymau traddodiadol ar gyfer pethau fel clustogau a chwrlidau gwely a pherswadiodd rai o blant yr ysgol i fynd allan i’r caeau a’r lonydd i gasglu gweddillion gwlân defaid o’r perthi er mwyn eu llenwi. Talwyd i saer lleol wneud y fframau pren angenrheidiol ar gyfer y gwaith cwiltio a sefydlwyd gweithdy yn llofftydd Bryn Taf. Mrs Williams ei hun oedd yn gyfrifol am brynu deunydd addas ac am werthu’r cynnyrch.

Yr adeg yma, mae’n debyg, yr ymgysylltodd a siop fawr David Morgan yng Nghaerdydd a’u perswadio i drefnu arddangosfa o grefftau tŷ traddodiadol Cymreig – a ddaeth yn achlysur blynyddol nodedig am flynyddoedd maith yn yr Aes yng Nghaerdydd a Mrs Williams yng nghlwm wrth y peth ar hyd yr amser. Ond sylweddolodd Mrs Williams nad oedd gan bobl de Cymru lawer o arian yn ystod y dirwasgiad i brynu holl gynnyrch grŵp cwiltio Gwaelod-y-Garth, felly dyma hi’n hogi ei phac a mynd ag esiamplau o’u gwaith i siopau mawr Llundain. Erbyn hyn roedd merched Gwaelod-y-Garth yn cynhyrchu betgynau hardd ac roedd siop enwog Liberty yn Llundain yn talu £25 yr un amdanynt – fyddai’n gyfystyr a sawl cant o bunnoedd heddiw. Enillwyd gwobr Brydeinig am y cynnyrch ac mae enghraifft neu ddwy o’r betgynau hynod o gain yma i’w gweld o hyd yn Amgueddfa Sain Ffagan.

Roedd Mrs Williams yn gefnogol iawn i’r Crynwyr pan benderfynasant agor ffatri ddodrefn i roi gwaith i bobl ardal Brynmawr. Fel y nodwyd eisoes, hi gynlluniodd y cwpwrdd mawr arbennig y cedwid holl nodiadau ymchwil ei gwr ynddo a threfnu i’r ffatri newydd adeiladu’r cwpwrdd i’w gofynion hi. Prynodd nifer sylweddol o ddodrefn arall gan y cwmni hefyd, yn enwedig dodrefn ystafell wely. Fe geir hanes y fenter hon yn Brynmawr mewn llyfryn diddorol iawn a gyhoeddwyd gan Wasg Carreg Gwalch. Fe geir ynddo restr o bobl a brynodd ddodrefn o’r cwmni. Mae’n ddiddorol sylweddoli fod y rhan fwyaf ohonynt yn gyfeillion i Griffith John Williams a’i wraig. Er na ellir profi hynny, wrth gwrs, rwy’n weddol sicr mai hi oedd wedi rhoi pwysau ar bob un ohonynt i gefnogi’r fenter newydd hon!

Deallodd Mrs Williams er y gallai ei gwaith gyda nifer o bentrefwyr Gwaelod-y-Garth fod o les iddynt hwy, na allai fod yn ateb cyflawn i’r argyfwng a wynebai holl hen ardaloedd diwydiannol y de. Ysgrifennodd at weinidog pob capel ac eglwys yn y de-ddwyrain a’u hannog i ddod ynghyd i drafod beth ellid ei wneud i ymateb i’r sefyllfa – rhaid cofio bod gweinidogion ac offeiriaid yn bobl ddylanwadol iawn yn y gymdeithas yr adeg honno. Daeth cannoedd ynghyd i’r cyfarfod a drefnodd Mrs Williams yng Nghaerdydd a hi eto yn cymryd y cofnodion – bu raid iddi fynd a menyw arall gyda hi yn gwmni -yr unig ddwy ferch yn y cyfarfod niferus hwnnw – gan na fyddai’n weddus yr adeg honno i fenyw fod ar ei phen ei hun yn y fath gwmni! – Dyma oedd dechrau’r ymgyrch i sicrhau mwy o waith i ddynion yr ardal, ymgyrch a fu’n gyfrifol am sefydlu Ystâd Fusnes gyntaf Cymru yn Nhrefforest – o fewn tafliad carreg bron i Waelod-y-Garth ar ochr arall Cwm Taf.

 Cofio’r Blaid

Trwy’r holl weithgaredd yma, bu Mrs Williams yn driw i’r Blaid a helpodd ei sefydlu yn ôl ym 1924 a 1925. Roedd hi’n gohebu, er enghraifft, a Robert Maclntyre, llywydd yr SNP ar y pryd, i drafod ai doeth neu beidio fyddai ymgyrchu dros benodi Ysgrifennydd Gwladol i Gymru. Ym mhumdegau a chwedegau’r ganrif ddiwethaf gwelwyd hi’n gyson iawn ym mhrif swyddfa’r Blaid yn Stryd y Frenhines, Caerdydd – yn aml yng nghwmni ei brawd Hendri (sef fy nhad, W.H.) yn stwffio pethau i mewn i amlenni a diweddaru’r cofnodion aelodaeth ac ati. A phan ddeuthum yn un o arweinwyr Cyngor Merthyr Tudful yn enw’r Blaid yn y saith degau – y corff etholedig cyntaf erioed y bu’r Blaid yn gyfrifol amdano – roedd hi bob amser yn barod ei hawgrymiadau ynglŷn á’r hyn y dylai’r Cyngor ei wneud. (Roeddwn yn deall sylwadau’r Parch Rhys Tudur i’r dim!)

A phan fu farw, aeth holl lyfrau Bryn Taf i’r Llyfrgell Genedlaethol, y dodrefn a pheth o’r gwaith cwiltio i Sain Ffagan a’r gweddill – gan gynnwys Bryn Taf ei hun – i Blaid Cymru. Ni chafodd hi a Griffith John unrhyw blant eu hunain. Cymru a’r Cymry oedd eu plant nhw a mawr oedd eu gofal amdanynt. Os gwireddir y geiriau “Cymru am Byth”, bydd y ddau ohonynt wedi cyfrannu’n sylweddol at y genedl rydd honno.

Emrys Roberts

 

 

 

 

 

 

Cofio Saunders Lewis

Plac Glas ar gyfer cartref Saunders Lewis

20151119PenarthImg_9000

 

Dadorchuddio Plac
Dadorchuddio Plac

Sylw ar Heno 19 Tachwedd 2015

 

Dadorchuddir plac glas Dydd Iau 19 Tachwedd ar y tŷ ble bu Saunders Lewis yn byw ym Mhenarth er mwyn nodi 30 mlynedd ers iddo farw.

Trefnir yr achlysur gan gangen leol Plaid Cymru ynghyd â Chymdeithas Hanes yn Blaid gyda chefnogaeth perchennog presennol y tŷ ers marwolaeth Mr Lewis ac sydd wedi cadw rhai o’r celfi yn ei hen stydi.

Caiff y plac glas coffa ei ddadorchuddio gan gyn-Lywydd y Blaid Dafydd Wigley mewn seremoni yn y tŷ brynhawn Dydd Iau, 19 Tachwedd.  Bydd yr Arglwydd Wigley, cyn-Aelod Seneddol a chyn-Aelod Cynulliad a fu hefyd yn cludo’r arch yn angladd  Mr Lewis, hefyd yn traddodi darlith ar fywyd a gwaddol ei fywyd gyda’r nos yn Ysgol Gynradd Evenlode, Penarth.

Bu Mr Lewis yn bresennol yn y cyfarfod yn Bedwas Place, Penarth, yn 1924 a arweiniodd at ffurfio Plaid Genedlaethol Cymru y flwyddyn ganlynol.  Bu’n un o sefydlwyr y Blaid a’i Llywydd.  Yn ogystal â bod yn weithgar yn wleidyddol, fe’i gydnabyddir yn gyffredinol hefyd i fod yn un o ffigurau llenyddol amlycaf Cymru’r ugeinfed ganrif.  Yr oedd yn dramodydd, yn fardd, yn hanesydd ac yn feirniad llenyddol.

Arweiniai ei ddarlith yn 1962, Tynged yr Iaith at ffurfio Cymdeithas yr Iaith.  Mae wedi’i gladdu ym mynwent Penarth. 

Yn bresennol yn y seremoni ddadorchuddio fydd Bethan Jenkins, llefarydd Cynulliad y Blaid ar Dreftadaeth a’r Iaith Gymraeg, Dafydd Trystan Davies, ymgeisydd Plaid Assembly ar gyfer De Caerdydd a Phenarth a chynrychiolwyr yr Eglwys Gatholig.

Mae croeso i bawb i fynychu’r ddarlith rhwng 7pm a 9.30pm yn Ysgol Gynradd Evenlode, Penarth .  Pris mynediad yw £10 gan gynnwys lluniaeth ysgafn.

 

 

Dadorchuddio Plac Saunders

 

 

 

A hithau’n 30 mlynedd ers marwolaeth Saunders Lewis mae Cangen De Caerdydd a Phenarth wedi trefnu digwyddiadau i gofio ei fywyd a’i gyfraniad dros ei wlad.

Ar 19eg o Dachwedd am 2yh bydd plac glas yn cael ei ddadorchuddio ar ei hen gartref ym Mhenarth.

Gyda’r nos, rhwng 7 a 9, bydd Dafydd Wigley – a fu gynt yn Aelod Seneddol ac Aelod Cynulliad a chludwr yn angladd Saunders Lewis – yn rhoi araith arbennig yn Ysgol Gynradd Evenlode.

Saunders Lewis

Ni ellir goramcangyfrif cyfraniad Saunders Lewis i’r Gymru sydd ohoni a rhaid cofio a dathlu’r cyfraniad hwn.

Mae’r flwyddyn 2015 yn marcio 30 mlynedd ers ei farwolaeth ac rydym ni, Cangen Plaid Cymru Penarth a grŵp Hanes Plaid Cymru wrth ein boddau i gynnal digwyddiad dwy ran i gofio’r dyn a’i fywyd.

Ar ddydd Iau, 19 Tachwedd am 2yp, bydd yr Arglwydd Dafydd Wigley yn dadorchuddio plac glas coffa a fydd yn osodedig ar hen dŷ Saunders yn Heol Westbourne. Mae’r perchenogion presennol yn byw yno ers marw Saunders ac wedi cadw rhywfaint o ddodrefn yn ei astudfa. Rydym yn ddiolchgar iawn am eu cefnogaeth gyda’r achlysur hwn.

Bydd lle ar gyfer y dadorchuddio’n gyfyng iawn felly os dymunwch fod yn bresennol, cysylltwch â Nic Ap Glyn ar niclas.apglyn@btinternet.com <mailto:niclas.apglyn@btinternet.com>

Rhwng 7yh-9yh bydd y prif ddigwyddiad yn cymryd lle yn Ysgol Gynradd Evenlode, Penarth CF64 3PD. Bydd Yr Arglwydd Wigley – cydoeswr i Lewis a chludwr yn ei angladd – yn traddodi darlith gyfareddol a mewnweledol ar fywyd ac etifeddiaeth Saunders Lewis.

Mae hon yn addo bod yn noson ddiddorol a difyr na ddylid ei cholli.

Mae tocynnau ar gyfer digwyddiad yr hwyr ar gael ar y noson am £10 y person ac yn cynnwys lluniaeth ysgafn.

Linc  > Gwefan

 

 

Teyrnged i Vic Davies 1917 – 2015

Vic Davies – Rhondda’s Champion

Vic Davies

Teyrngedau gan Cennard Davies a Leanne Wood a Jill Evans

Traddodwyd y deyrnged hon yn angladd Vic Davies yng Nghapel Bethlehem, Treorci, Ddydd Gwener, 30 Hydref 2015 gan y Cynghorydd Cennard Davies.  Mae Cennard yn frodor o Dreorci ac yn gyn-bennaeth Canolfan Astudiaethau Iaith ym Mhrifysgol Morgannwg (bellach Prifysgol De Cymru).  Mae’n gynghorydd Treorci dros Blaid Cymru er 1999.

Braint yw cael y cyfle hwn i dalu teyrnged i gyfaill a gyfrannodd gymaint i fywyd politicaidd yr ardal hon yn ystod ei oes hir ac ar yr un pryd i gydymdeimlo â’i deulu yn eu colled.

Today we share with Vic’s family their sense of loss, but also take comfort in the knowledge that he led a very long, active and purposeful life and this large congregation is evidence of the high esteem in which he was held both in this community and further afield.

Vic was born in Nanternis, New Quay, Ceredigion in 1917, the youngest of 6 children. His mother died soon after childbirth and his father brought him to Ystrad Rhondda to be reared by his coalminer friend, Tom Thickins and his wife. At first he took the name Thickins and always praised the love, kindness and support that he received from this family. It was only in later life that he learnt of his true background, eventually contacting his blood relatives in Ceredigion and reverting to the name by which we came to know him, Vic Davies.

After leaving Tonypandy Grammar School in 1934, he worked as a mechanic at Central Garage, Pentre and remained there until he was called up in 1940. He returned to the garage in 1945 before moving on to work for various companies including Rhondda Transport, Thomas & Evans and the Ministry of Defence. Vic continued studying in the evenings, eventually gaining qualifications that enabled him to join Pontypridd College of Further Education as a lecturer in motor mechanics. There he stayed until he retired. The urge to study and better himself remained throughout his life. After retiring he registered as a student at the University of Glamorgan and at the age of 73 was awarded a degree in the Humanities.

Whilst in the RAF Vic met his wife, Irene, a native of Hull. They married in 1945 and came to live in Prospect Place, Treorci, sharing the home with his adopted  father, Tom Thickins. They had 3 children, John, Peter, who passed away in 1996 and Ann.

I first got to know Vic in the early 60s, working for him in the 1964 General Election. The prospects weren’t good as Labour were commanding huge majorities. In 1951, Iorrie Thomas had a 22,000 majority and won 81% of the vote here in Rhondda West  when the constituency was half its present size! Everyone else, as you can imagine, lost their deposits. In politics, as in other aspects of life, there are periods of success and periods when you need to plug away until prospects improve. The early 60s was such a period and Plaid owes a great debt to people like Vic who stuck at a thankless task, without ever losing faith or conviction.

In the 1964 General Election, Iorrie Thomas secured 79 per cent of the vote, with Vic coming third behind the Tories. Two years later in 1966, undaunted, he stood again, this time managing to overtake the Tory but still lagging 16,888 votes behind Iorrie Thomas. Then, things changed dramatically.  Iorrie Thomas died suddenly in December 1966. There was a Labour government in power, led by Harold Wilson, and in February 1966 the Parc & Dare Collieries, the largest employer in the area, finally closed and mining families, without alternative employment, felt betrayed. Gwynfor Evans had won a famous by-election victory in July 1966 in Carmarthen and with a by-election in the offing, there was a feeling in the air that things were changing.

Vic was chosen to stand and I was appointed his election agent. The task we were facing was enormous. As George Gale, the Daily Express political correspondent put it the beginning of the campaign, ‘The constituency is surrounded by mountains and Plaid Cymru certainly have a mountain to climb’. We had to box clever and create an impression that we were much stronger than we actually were. Vic’s adoption meeting, for example, was held in Parc Hall, Cwmparc, a fairly small venue, but we distributed hundreds of invitations and when the big day arrived the hall was full to capacity with lots of people standing outside. The urban myth got round that a huge number of people had failed to gain admission to the meeting and, fortunately for us, the size of the hall was hardly mentioned. When the same tactic was used at a subsequent meeting at Judge’s hall, Trealaw even more people arrived, only to be refused admission at the door. Supporters flocked in from all parts of Wales to help in the campaign, ensuring that every house in the constituency was canvassed many times over. The evening before polling day the Parc & Dare was full to the rafters for a final rally, addressed by Gwynfor Evans, Meredydd Edwards, the actor, Illtyd Lewis, the powerful socialist debater as well as Vic himself. It was probably the biggest political gathering that this valley had seen in years and news of its success spread like wildfire. George Gale’s headline in the Express the following morning was simply ‘The Mountain is Moving’.

1967 Car VicDavies Rhondda

Well, it moved – but not far enough. Labour’s majority was slashed from 17,000 to 2,306, a swing of almost 30  per cent. Gwynfor Evans’ victory in Carmarthen had been explained away by saying it was a rural, Welsh speaking constituency but achieving such a result in the English speaking, industrial Labour heartland sent shock waves throughout Britain and was the forerunner of further success in by-elections in Merthyr and Caerffili.  If seats like Rhondda West were to tumble, then Labour’s grip on its fourteen Valley seats would be in grave jeopardy.  Harold Wilson’s government moved fast, announcing relocation of the Royal Mint, no less, to Llantrisant – amid protests from its London workforce and comments by the prominent Labour council leader T Dan Smith that north-east England would benefit from a good dose of Welsh nationalism!  The Mint has been there ever since – quite a legacy.

 

By the time Vic fought the 1970 election, things had seemingly returned to  their previous pattern, with Labour once more in the ascendancy. But Vic kept going, sticking to his socialist principles and his unbending belief in a self-governing Wales.  He continued to fight local elections. Gwynfor Evans describes him in one of his books as a solid, dependable man, balanced in his views.  Although Vic could sometimes appear to be a diffident canvasser on the doorstep he had strong social convictions and was Welsh to the core.  In no way could he be described as flash or colourful, but he had a huge store of dogged determination to achieve his political ends.  He was a strong supporter of Rhondda CND, believing fervently in unilateral nuclear disarmament, and joined with fellow members on the well publicised Christian CND march from Wallingford to Oxford.

In 2010, aged 93, Vic  moved into Tŷ Pentwyn where he was content and well looked after. He spoke enthusiastically about his travels in North America, his interest in boxing and rugby and remained actively interested in politics to the end. His good friend, Roger Price and I tried to keep him informed of developments in Paid Cymru and the politics in general. Fortunately, we also managed to record some of his reminiscences that are now part of the Plaid Cymru history archive.  > Atgofion Vic Davies

It is paradoxical that a man who never won an election made such a political impact on the life of this community. He lived to see the upper Rhondda Fawr become a Plaid Cymru stronghold, Geraint Davies winning the Assembly seat, Plaid Cymru controlling RCT Council, but I hope that he also realised that without his faith, determination and perseverance, that none of this would have been possible.

Diolchwn i Vic am ei ymroddiad, ei argyhoeddiad a’i ddyfalbarhad. Mawr yw ein diolch a’n dyled iddo. Heddwch i’w lwch!

Vic Davies, Man of Principle

A Tribute by Leanne Wood

I’m afraid I can’t talk of my memories and working with Vic when he stood in the famous by-election – I wasn’t born!

When I joined Plaid Cymru in the early 1990s, Vic Davies was coming to the end of his politically active life.

I have fond memories of Vic Davies and Glyn James – the veterans of Rhondda Plaid Cymru – attending constituency meetings, public meetings, social events.

To the end, Glyn was a firebrand.  Vic was too – but in a quiet way.  They complemented each other.

Vic was a thinker.  His points were always very well thought through and always from a point of principle.

Vic was a socialist.

And whenever he made a political contribution – whether in a one-to-one conversation, or in a meeting – his sincerity, his quest for justice and recognition of the underdog shone through.

Today’s generation of political activists owe so much to Vic and the others of Vic’s generation.

And for that – on behalf of all of us – I say thank you, diolch yn fawr iawn.

You laid the foundations for the Wales we know we can be.

You taught us the importance of integrity and principle in politics – and we will continue with your work.

We will build on the foundations that you laid.

Vic – your contribution to the national cause of Wales, the defence of working people and for peace was immense.

From the bottom of my heart I thank you for all that you did and all that you were.

Diolch o galon.  Cwsg mewn hedd.  Nos da Vic.

 

Vic Davies, Rhodda Pioneer

A Tribute by Jill Evans

Mae’n anrhydedd mawr i gael y cyfle heddiw i ddweud rhywbeth. Rwy’n ddiolchgar i’r teulu ac mae meddyliau ni i gyd gyda nhw yn ystod y cyfnod anodd yma.

Hoffwn son am rhai o’r pethau rwy’n cofio mwyaf am Vic. Fe wnaethon ni gydweithio dros y Rhondda, dros Gymru a dros heddwch.

It is a special honour to be asked to speak today. I am grateful to the family and all our thoughts are with them at this difficult time.

I’d like to mention a few of the things I remember most about Vic from the time we worked together for the Rhondda, for Wales and for peace.

I knew the name Vic Davies a long time before I met him, of course. Everyone in Plaid Cymru knows the name. Vic was one of the pioneers, the heroes, who showed us it could be done. There may have been several years between 1967 and 1999, but Geraint’s victory in the Rhondda was Vic’s too.

I was only seven at the time of the famous by-election so I don’t remember that event. But Vic had a big influence on my life that I don’t think he was really aware of. I used to walk to Bodringallt Junior School from my home in Tyntyla Road, where he had also lived when he was young. Every day I passed the marble plaque in the garden by the Star which read “Hiroshima, Nagasaki 1945, Never Again”. Those words were forever etched on my mind. I didn’t understand them when I was little, of course. But I came to understand them only too well.

As a founder member of Rhondda CND, Vic was one of the small group of people who placed that plaque there. I have been active in the peace movement all my life, as he was. I don’t believe that’s a coincidence. Vic helped me understand early on the folly of nuclear weapons.

Having heard the much repeated stories about 1967, I was surprised when I first met the quietly spoken, quite unassuming man that was Vic Davies. It was in a Plaid constituency meeting in the Gelli Hotel. I was in awe of him, but he soon dispelled that. He was more interested in learning about other people than talking about himself.

I remember walking into the bar of the Star Hotel with him for one of the Rhondda CND meetings and being conscious of people looking over and nudging each other. People recognised him, but he seemed oblivious to it, or maybe just pretended to be.

His gentleness was in contrast to the strength of his convictions. He always said it about me – and now I can say it about him – he had steel in him. The strongest beliefs. A socialist, a European, a nationalist and internationalist, he took the side of the weak against the strong, with an absolute dedication to peace and disarmament. He was on every march through the Rhondda.

In the eighties, at the height of the Cold War, he went driving around Eastern Europe, talking to ordinary people, learning about their lives, making friends with those people we were supposed to think of as our enemies, breaking down barriers, venturing behind the Iron Curtain. He was brave as well as everything else.

Talking was one of the things he loved best. He loved a political debate! When Vic came to Plaid Cymru National Council, he was always in the group discussing international affairs and Europe. He listened to other peoples’ views. He was thoughtful and wise and knowledgeable. And highly respected.

He never pushed himself forward – not your usual politician, you might say – but he would encourage others. I am lucky to be one of those people. I will always be grateful for Vic’s support. Whenever I spoke at a meeting, however tricky things got, I knew that if Vic was in the audience I had strong back up! He gave me confidence.

No one was more delighted when I was the first Rhondda member ever elected to the National Executive of Plaid Cymru!

Nicola Sturgeon reminded us in the Plaid Cymru conference last week, that we stand on the shoulders of giants. To me, to all of us, Vic is one of those giants. I will always be grateful for his inspiration, his support, his friendship. A great man who made a difference – to the Rhondda, to Wales – and for peace.

Diolch Vic am yr ysbrydoliaeth, y gefnogaeth a’r cyfeillgarwch.

Fe wnest ti wahaniaeth i’r Rhondda, i Gymru – a dros heddwch.

Arddangosfa

Paratowyd Arddangosfa yng Nghynhadledd 2015 gan Lyfrgell Genedlaethol Cymru a Chymdeithas Hanes Plaid Cymru i nodi 90 mlynedd sefydlu y Blaid.

2015 10Arddangosfa

201510 Arddangosfa2

Yr Archif Wleidyddol Gymreig

Mae’r Archif Wleidyddol Gymreig yn rhaglen yn y Llyfrgell Genedlaethol i gasglu, cadw, catalogio a hyrwyddo defnydd o archifau sy’n adlewyrchu bywyd gwleidyddol Cymru. Mae llawer o’r archifau gwleidyddol yn gasgliadau personol ffigyrau gwleidyddol adnabyddus gan gynnwys Aelodau Seneddol, Aelodau’r Cynulliad, Aelodau Senedd Ewrop ac Argwlwyddi ynghyd ag archifau mudiadau megis archifau’r prif bleidiau, grwpiau ymgyrchu, ymgyrchoedd refferenda, grwpiau busnes a mudiadau llafur. Un o’r casgliadau pwysicaf yw’r casgliad deunydd ymgyrchu sy’n cynnwys taflenni a phosteri etholiadol ac ymgyrchoedd refferendwm ers 1837.

Hanes Plaid Cymru

Daw’r deunydd yn yr arddangosfa hon o’r casgliadau canlynol yn Llyfrgell Genedlaethol Cymru.

  • Archif Plaid Cymru
  • Casgliad Effemera Gwleidyddol yr Archif Wleidyddol Gymreig
  • Casgliad ffotograffau Geoff Charles

D.J. Y Cawr o Rydcymerau

D.J.Williams, Abergwaun
(Y Cawr o Rydcymerau)
1885 – 1970

Mae’r Gymdeithas Hanes yn falch iawn o gyhoeddi’r traethawd ar fywyd un o sylfaenwyr Plaid Cymru, DJ Williams. Dyma draethawd a seiliwyd ar y ddarlith a draddodwyd gan Emyr Hywel yn yr Eisteddfod Genedlaethol yn Llanelli Ddydd Mawrth 6 Awst 2014.
Yn enedigol o Flaenporth, Ceredigion bu Emyr Hywel yn brifathro Ysgol Tre-groes hyd at ei ymddeoliad. Astudiodd fywyd a gwaith DJ Williams ar gyfer gradd M Phil. ym Mhrifysgol Cymru Aberystwyth, a chyhoeddwyd sawl llyfr o’i storiâu a’i farddoniaeth i blant.

1885 – 1902: Bro mebyd

Ganwyd D.J. ym Mhen-rhiw, fferm ddiarffordd yng nghyffniau Rhydcymerau, Sir Gaerfyrddin. Yn ei gyfrol Hen Dŷ Ffarm rhydd D.J. inni ddarlun cynnes o’r aelwyd gan gydnabod nad oedd yno foethusrwydd ein cartrefi modern ni:

 

Yn ein hamser ni … yr oedd y gegin yn isel a thywyll – rhwng y trawstiau trwchus a’r ystlysau cig moch, y rhwydi silots, ac, yn fynych, raff neu ddwy o wynwns Llydaw, y dryll yn ei le, a’r ffroenau, bob amser, yn boenus o gywir at dalcen yr hen gloc druan, basgedi o wahanol faint, bwndel neu ddau o wermod lwyd a gawmil wedi eu sychu, a llawer o drugareddau tebyg, anhepgorion tŷ ffarm, yn hongian o dan y llofft.  Yn hirnosau’r gaeaf, rhaid, hefyd, gosod y lamp wen, fantellog, ar y ford fach, a’i golau esmwyth yn ehangu’r gorwelion … yr hen simnai lwfer lydan, a’r awyr i’w gweld drwy’r top.  Weithiau, ar noson stormus, llwyddai ambell ffluwch o gesair gwyllt ddisgyn drwy’r tro yng nghorn y simnai, gan saethu’u hunain ma’s, piff-piff-paff-paff yn y fflam.  I fyny yn y simnai yr oedd y pren croes a’r bar a’r linciau haearn wrthi i hongian y crochanau uwchben y tân.  Islaw yr oedd pentan llydan.  Cyd-ofalai ‘nhad a ‘mam fod yno dân da, yn wastad – tân glo yn y gaeaf, a boncyff o bren go lew, fynychaf, yn gefn iddo.  Tân coed fyddai yno yn yr haf, – ffagl a matsien o dan y tegyl neu’r ffwrn fel y byddai galw.  Ac eithrio’r sgiw a’r glustog goch, hir, arni, a hen gadair freichiau fy nhadcu lle’r eisteddai fy nhad, bob amser, cadeiriau derw trymion, diaddurn oedd yno i gyd, rhai ohonynt, yn  ddiau, yn ganrif a dwy oed.  Yn union gyferbyn â’r drws, wrth ddod i mewn, yr oedd y seld y gwelech eich llun ynddi gan ôl y cŵyr gwenyn a’r eli penelin ar ei phanelau; ac o flaen y ffenestr yr oedd y ford fowr a mainc wrth ei hochr. Yn nes i’r tân, a chadair fy nhad ar y dde iddi, yr oedd y ford fach, gron, lle byddem ni’n pedwar yn cael bwyd.

Syml a phlaen iawn fel y gwelir ydoedd y cysuron corfforol hyn wrth ein safonau trefol ni, heddiw, y cyfan wedi eu llunio a’u llyfnhau gan olwynion peiriannau ffatrioedd mawr Lloegr.  Ond yr oedd pob celficyn yn y tŷ, – yr hen goffrau blawd dwfn ar y llofft, y tolboi a’r leimpres (linen press) – o dderw’r ardal, yn waith crefftwr… (Hen Dŷ Ffarm tt.39-41.)

 

 DJ-Penrhiw

Pen-rhiw – Yr Hen Dŷ Ffarm yn 1986. Nid oes yr un garreg yn sefyll yno heddiw.

 

Oherwydd anghydfod teuluol symudodd y teulu i Abernant, lle bach ar gyrion y pentref, pan oedd D.J. yn chwech a chwarter oed. Yna, pan oedd D.J. yn un ar bymtheg oed, gadawodd yr ardal gan fentro’i lwc ym maes glo de Cymru oherwydd ni allai lle bach fel Abernant, dwy erw ar hugain yn unig, gynnal D.J. a’i rieni. Er iddo adael bro ei febyd mor ifanc, yn ôl cyfaddefiad D.J. ei hun, dyma’r cyfnod a luniodd ei bersonoliaeth. Oherwydd natur y gymdeithas cafodd y cyfle i ymhyfrydu yn nifyrrwch y gyfathrach rhwng trigolion y fro a chlywed nyddu stori a bod yn rhan o gymdeithas lawen. Yma yr ymhoffodd yn ei filltir sgwâr a’i phobl a’r cariad hwn a fu’n sail i’w gariad at Gymru ac at ddynoliaeth. Meddai D.J.:

Os oes gennyf i unrhyw rinwedd o gwbl nad yw’n gywilydd gennyf ei arddel, plwyfoldeb yw hwnnw.  O’r bwrlwm bychan hwn yn fy natur o ryw fath o ymlyniad ffyddlon wrth ardal neilltuol, y tardd fy serch at sir a gwlad a chenedl, at wledydd a chenhedloedd mawr a bach, at bopeth rhywiog a diddorol ac sydd o werth i mi mewn bywyd… (Y Cawr o Rydcymerau t.10.)

Yn ogystal â llunio’i bersonoliaeth a bod, maes o law, yn sail i’w genedlaetholdeb a’i heddychiaeth, ei fagwraeth yn Rhydcymerau a’i gwnaeth yn storïwr ac yn llenor hefyd. Arabedd trigolion y gymdeithas yn Rhydcymerau ar ddiwedd y bedwaredd ganrif ar bymtheg a roddodd iddo ddawn y cyfarwydd. Dyma enghraifft o’r math o ymddiddan a glywodd yn blentyn ar aelwydydd Pen-rhiw ac Abernant:

“’R own i fan ‘na yn ffair Langadog p’y ddwarnod”, meddai John Jenkins, rywdro arall, “yn treio prynu treisiad (anner) flwydd, yr Hereford fach berta welsech chi, byth, gyda Tom Cwm Cowddu, mab yr hen borthmon, Dafydd Gilwenne,’s lawer dydd; a phwy ddaeth yno, o rywle, i dreio’i hwpo hi’n fargen, am ‘wn i, ond ffarmwr bach teidi reit, cymydog i Tom, gallwn feddwl, a phâr o legins yn disgleirio fel y glas am ‘i goese fe.  ‘R own i’n gweld rhywbeth yn debyg yndo fe i rywun ‘r own i wedi ‘weld rywle, o’r bla’n, ac yn ffaelu’n lân â galw hwnnw i gof.  Erbyn siarad, ymhellach, a rowndo tipyn yn ôl a bla’n, pwy ŷch chi’n feddwl oedd e?  Wel, ŵyr  i Twm Mati a arfere, ‘s lawer dydd, fod yn was gyda’r hen Ifan Dafis yn Esger Wen.  Twm Legins Cochon oen ni, gryts yr ardal, yn ei alw e, weithe.  Gydag e y gwelwyd  y pâr cynta o legins lleder coch yn yr ardal.  ‘R oedd e wedi bod yn gwasnaethu ffor’na, tua Talley Road cyn dod lan aton ni; mae tipyn o steil tua Glan Tywi ‘na wedi bod ariod.  A dyna pwy oedd mam y bachan bach, wedyn ‘te, mynte fe wrthw i, – fe fyddech chi, Sara, yn ‘i nabod hi’n net, – ‘r oedd hi’n wha’r i Marged, wraig gynta Hwn a Hwn.  Mae’r byd ma’n fach iawn wedi’r cyfan pan eith dyn i ddechre ‘i rowndo fe.  Ond hyn ‘r own i’n mynd i ‘weud, – aelie a thrwyne ‘r wy ‘i wedi sylwi sy’n dilyn tylwyth, fynycha;  ond, weithie, fe gewch bâr o legins, hefyd”.

“John Jenkins! John Jenkins! ‘r ŷch chi’n siompol, heno, yto”, meddai ‘mam, gan fynd ymlaen yn ofalus â’i ‘chweiro’ sanau.

“Gyda llaw, ddelsoch am y dreisiad?” gofynnai ‘nhad.

“O ie, ‘r own i wedi anghofio am yr Hereford fach.  Naddo, wir, John.  Fe ddaeth rhywun ymlâ’n man ‘ny, pan ‘own i’n siarad ag ŵyr Twm Mati oboutu ‘i dylwyth, a fe gynigiodd goron yn fwy na fi, slap!  Fe adewais i i’r dreisiaf fach fynd, er ‘i bod hi’n llawn gwerth yr arian, cofiwch.  Rhyngom ni’n tri ‘fan hyn, ‘n awr, ‘te, ‘r own i’n eitha balch ‘i gweld hi’n mynd, waeth ‘d oedd arna i ddim o’i heisie hi, o gwbwl, – ond jist ‘y mod i’n nabod yr hen Dom yn dda, ariod, a’i dad e’n well na hynny; a ‘d own i ddim yn leico mynd heibo, rywfodd, heb gynnig rhywbeth, fel math o shwd-ŷch-chi-heddi ‘ma.  Ond ‘feddyliais i ddim mwy na’r ffwrn wal yma am ‘i phrynu hi”. (Hen Dŷ Ffarm  tt.46-47.)

 

A chymeriadau’r ardal a roddodd iddo’i arddull lenyddol unigryw hefyd, yn enwedig Dafydd ’R Efail Fach. Trwy osod ei bortread ohono yn flaenaf yn ei gyfrol Hen Wynebau myn Saunders Lewis mai teyrnged yw’r bennod hon i’r ‘…meistr a luniodd ei frawddegau…’ Meddai D.J. amdano:

Gan nad oes gan neb hawl deg i’n hamau ond y sawl a glybu Dafydd ei hun wrthi, mentraf ddweud fy marn onest yma – mai’r llafurwr anllythrennog hwn, cwbl ddiymwybod â’i ddawn, yw’r person mwyaf dethol a gofalus yn ei eiriau ymadrodd o bawb y cefais i’r pleser o wrando arnynt yn ymddiddan erioed.  Ofer yw ceisio dychmygu beth a allsai ddod o Dafydd pe cawsai fanteision addysg teg.  Canys fel y dywedodd ef ryw fore dydd Sul wedi gwrando pregeth feichus gan ryw ŵr nerthol o gorff, “fe gollwyd nafi da pan gymrodd hwnna yn ‘i ben i fynd yn bregethwr.”  Pe gadawsai Dafydd y gaib a’r rhaw hefyd, a mynd yn “rhywbeth wrth ei ddysg,” collasai’r wlad un o’i gweithwyr mwyaf deheulaw, ac un o’i chymeriadau mwyaf diddan a gwreiddiol.  O’r ochr arall, yr wyf bron mor sicr â hynny i amgylchiadau bore oes, diffyg unrhyw fath o uchelgais, a synnwyr digrifwch anorchfygol Dafydd ei hun beri amddifadu Cymru o delynegwr neu awdur storïau byrion o radd uchel iawn.  Beth bynnag am ei bosibilrwydd ym myd llenyddiaeth, ni sylwodd neb erioed yn graffach a manylach ar fywyd rhwng glannau Teifi a Thywi na Dafydd ‘r Efailfach.  Rhoed iddo’n ychwaneg, ddychymyg bardd a chydwybod y gwir artist wrth drin geiriau.  Gwelsai’r peth a ddisgrifiai mor fyw o’i flaen nes bod ei holl eirfa werinaidd yn dawnsio i’w wasanaeth.  A mynegid asbri’r ddawns yn chwerthin ei lygaid.  Meistr y ddawns oedd yr union air hwnnw na allai neb ei anghofio…                        (Hen Wynebau tud 12-14.)

DJ-cymeriadau

Dafydd r’Efail Fach a Danni’r Crydd, dau o gymeridau lliwgar ardal Rhydcymerau a chydnabod bore oes D.J.

 

 

Ionawr 1902-Mehefin 1906: Y maes glo.

Meddai D.J. am Rydcymerau:

Dyma wlad fy nhadau mewn gwirionedd.  Fe’m meddiannwyd i ganddi; ac, yn ôl y gynneddf syml a roddwyd i mi, fe’i meddiannwyd hithau gennyf innau. (Y Cawr o Rydcymerau t.12.)

Serch hynny, yn un ar bymtheg oed fe’i gorfodwyd i ffarwelio â bro ei febyd a chyfeirio’i wyneb tuag at feysydd glo De Cymru. Dyma oedd cychwyn ei alltudiaeth a’i rwygo oddi wrth ‘hen dud ei dadau’. Er iddo chwennych dychwelyd i’w hen fro i fyw bu ei alltudiaeth yn alltudiaeth oes.

Bywyd digon caled, a pheryglus weithiau, oedd bywyd yng nghefn gwlad, yn ceisio rhwygo bywoliaeth allan o groen tir sâl ac anodd ei drin. Ond yr oedd bywyd yn y maes glo yn galetach a pheryclach. Ys dywed D.J.:

Fel rheol, oes gymharol fer, fel oes y mabolgampwr, ydoedd oes y coedwr a chwaraeai ran mor bwysig yn y pwll glo hyd at y mecaneiddio diweddar arno.  Er dyfod y mwyafrif ohonynt, fel y soniwyd, yn ddynion ifainc yn eu llawn nerth ac iechyd o’r wlad ni allent ddal straen gyson gwaith mor drwm yn yr awyr lychlyd ar hyd y blynyddoedd heb iddo ddweud arnynt.  ‘R oedd rhyw ugain i bum mlynedd ar hugain o’r gorchwyl hwn yn llawn digon i’r cryfaf ohonynt.  Eithriad brin yn ôl yr argraff sydd gennyf, ydoedd gweld coedwr dros ei hanner cant oed.  Ymhell cyn i’r silicosis diweddar gymryd ei doll erchyll ym maes glo’r Deheudir yr oedd glowr trigain oed yn hen, hen ŵr, tra gallai ei frawd na adawsai fywyd iach y wlad, yn fynych yn dal ati yn ei bwysau hyd ei bedwar ugain a mwy.

(Yn Chwech ar Hugain Oed t. 100.)

 

A bu D.J. ei hun yn agos at angau deirgwaith yn ystod ei yrfa fer fel glöwr:

Y tro cyntaf, cafodd ei lusgo drwy ddyfnderoedd du y pwll pan foltiodd ceffyl yr oedd yn ei halio. Drws caeedig ar draws y twnnel a’i hachubodd trwy rwystro rhuthr gwyllt y ceffyl. Yr eildro, teithio’n chwyrn mewn rhes o gerbydau tanddaearol neu spake yr oedd. Trawodd ei ben yn erbyn girder haearn, a bu bron iddo syrthio rhwng dau gerbyd…ym Mhwll Seven Sisters, Blaen Dulais…bu’n agos at angau y trydydd tro…Defnyddiodd ef a chyd-weithiwr ormod o bowdwr wrth danio’r glo. Yn lle ffrwydro, llosgi a wnaethai…Pe bai’r fflamau hynny wedi cyrraedd poced o nwy gerllaw iddynt byddent wedi eu chwythu’n gyrbibion man…’ (Y Cawr o Rydcymerau t.13.)

Ond nid lle diflas i fyw ynddo oedd maes glo’r De. Roedd yno hwyl garw ac yn ei gyfrol Yn Chwech ar Hugain Oed mae D.J. yn disgrifio’r hwyl hwnnw’n hynod effeithiol. Dyma stori fythgofiadwy  Bili Bach Crwmpyn a’r Northman Mowr a D.J. yn ei afiaith yn ei hadrodd:

 

Euthum i’r gwely’n ddistaw  bach heb damaid o swper rhag i neb weld yr addurn arnaf, a holi cwestiynau rhy bersonol.  Sylwais for yr articlyn hwnnw, tra defnyddiol mewn ystafell wely, yn hanner llawn pan ddeuthum i mewn – rhywun wedi anghofio ei wacáu mae’n debyg.  Ond nid oedd y nos ond cynnar eto.  Ymhen tipyn daeth Ernest yno, yntau wedi dal  pwys a gwres dydd o wyliau, gan ychwanegu’n sylweddol at y cynnwys.  Un o’r cyfryw erthyglau at y gwasanaeth cyffredinol ydoedd yno, gyda llaw.

Ond ymhell cyn i mi feddwl am gysgu, a’m bron yn llawn o gynnwrf y noson cynt, dyma sŵn siarad uchel ar y llawr a thrwst mawr a chlambwrian trwm ar y grisiau.  Goleuais y gannwyll, ac wele Bili Bach Crwmpyn a’i goesau eiddil a’r rheini’n siglo tipyn yn dod i mewn drwy’r drws gan arwain cawr o ddyn corffol o’i ôl, a hwnnw, yn amlwg, wedi ei dal hi’n drymach na Bili ei hun; a Bili yntau, fel gwas lifrai o’r Canol Oesoedd yn gweini ar ei farchog, heb ddim yn ormod ganddo i’w wneud dros ei gyfaill.  Ni welais i mo’r marchog mawr, mwstasiog  hwnnw  ond y noson honno yn unig.  Ni chlywais ei enw hyd yn oed ag i mi gofio.  Ond o dipyn i beth fe ddois i ddeall y sefyllfa.  Northman ydoedd o, o’r un ardal â Bili ei hun, hen ffrindiau bore oes; a dyna’r esboniad ar sifalri anghyffredin Bili yn ei ofal amdano, efallai, – ei falchder cudd yn y ffaith fod hen ardal fach ei febyd ef rhwng bryniau Maldwyn draw yn gallu magu cewri hefyd, heblaw ambell ŵr eiddil fel ef ei hun.  Daethai’r Northman Mowr fel y galwaf i ef yma, o beidio â gwybod ei enw, coedwr yn y Rhondda Fawr, yn groes dros fynydd Penrhys y prynhawn hwnnw i’r Sioe Geffylau yn Ferndale.  Ond yng nghwmnïaeth gynnes Bili Bach a rhai hen ffrindiau annwyl eraill o’r Hen Sir, yn ddiweddarach yn y dydd, aethai’n stop tap cyn iddo braidd gael amser i sychu ei fwstas.  ‘R oedd hi’n rhy hwyr iddo bellach, a’r trên olaf wedi hen fynd, a’i goesau a’i ben heb fod yn llwyr ddeall ei gilydd hyd yn oed ar y stryd syth, heb sôn am droeon tolciog llwybr y mynydd yn y tywyllwch, i feddwl am groesi’n ôl y noson honno. (Nid oedd bysys y pryd hwnnw).  Daeth Bili ag ef i’n tŷ ni; ac wedi ymbil taer, gweddigar, ar ran ei bartner, gan fod ei wely ef ei hun yn digwydd bod yn wag o gymar ar y pryd, tymherodd calon yr hen Victoria o landledi, gan ganiatáu’r cais.

Cyn diosg eu dillad yr oedd yn rhaid i’r ddau gyfaill mynwesol hyn  gyflawni’r weithred o ymwacâd.  A’r articlyn crybwylledig hwnnw at y gwaith eisoes mor llawn bron â’r ddau a’i triniai yn awr, nid bychan o gamp ydoedd hynny.  Ond fel macwy parod at wasanaeth ei arglwydd aeth Bili Bach ati’n ddewr gan benlinio o’i flaen a dal y dwfrlestr yn ddefosiynol yn ei ddwylo crynedig mor agos ag oedd bosib at y darged symudol drwy fod ei bartner, ag un llaw ar ystlysbost y gwely, yn tafoli’n ôl a blaen yn beryglus o ansicr. ‘R oedd Ernest yn chwyrnu’n braf ers tro, a finnau a gysgai yn yr erchwyn nesaf at y gwely arall, ac o fewn llathen i hwnnw, yn dyst unllygeidiog o’r cyfan, – ac yn dal fy anadl bob eiliad rhag a allai ddigwydd.  Ond yr hyn a fawr ofnais a ddaeth arnaf; oherwydd dyma’r Northman Mowr yn sydyn yn colli ei falans ac yn syrthio bendramwnwgl tuag ymlaen, gan ddisgyn gyda’i bwysau enfawr yn garlibwns ar ben Bili Bach, a hwnnw â’r pot ar ei fynwes ar wastad ei gefn ar y llawr odano, – a’r culfor rhwng y ddau wely gyda hyn yn un Morfa Rhuddlan.  A dyna’r lleferydd mwyaf ofnadwy yn dilyn – y naill yn bwrw bai ar y llall am ei letwhithdod – wrth iddynt ill dau geisio dadgymalu a chodi eilwaith ar eu traed.

Ond nid dyna’r cyfan.Wrth glywed y trwst enbyd rywle yn y tŷ aethai Mrs Martin a’i merch i mewn i’r siop a oedd yn union o dan ein hystafell ni, gan feddwl fod rhyw silff neu rywbeth a’r cynnwys arni wedi rhoi ffordd yno. Ond yr hyn a welsant ac a glywsant ydoedd y mân ddefnynnau yn dechrau dyhidlo drwy’r byrddau tenau uwchben, gan ddisgyn yn ddyfal ar y bocsys mint a’r loshin a’r poteli candis dros y lle.  Daeth y ddwy i fyny’r grisiau yn bengrych fflamgoch, ac i mewn i’n hystafell ni fel dwy daranfollt o Fynydd Sinai…Wele! nid oes iaith nac ymadrodd  o’r eiddof i a all fynd gam ymhellach i ddisgrifio’r olygfa, o’r ddau tu.  Digon yw dweud i’r Northman Mowr ymadael â’n tŷ ni yn fore, drannoeth a hynny heb damaid o fwyd, a Bili Bach ar ôl te y prynhawn Sadwrn dilynol.(Yn Chwech ar Hugain Oed t.t.139-141.)

DJ-Rhondda

Tŷ lojin D.J. yn Ferndale lle digwyddodd galanas y pot piso. Mae’r    ffenest siop i’w gweld ar y chwith tu ôl i’r car pellaf yn y llun.

Mehefin 1906- Medi 1911: Newid cyfeiriad.

Ym Mehefin 1906 gadawodd D.J. waith glo Seven Sisters oherwydd roedd perthynas iddo, ei ewythr Dafydd Morgan, brawd ei fam, wedi dychwelyd i Gymru o America. Roedd disgwyl iddo ddychwelyd i’r wlad honno yr haf hwnnw a gobeithiai D.J. ymuno ag ef a thrwy hynny wireddu ei freuddwyd gudd o sefydlu ransh yno. Ni ddigwyddodd hynny felly penderfynodd D.J. newid cyfeiriad trwy ymuno ag Ysgol Stephens, Llanybydder ym mis Hydref, efallai er mwyn cymhwyso’i hun i fod yn weinidog yr efengyl. Ond wedi hynny bu’n dilyn Clough’s Correspondence Course, a phasio’r King’s Scholarship ar gyfer mynd yn athro ysgol. Y cam nesaf oedd cael profiad fel disgybl athro, a chafodd ei benodi ym Medi 1908 i swydd o’r fath yn Ysgol Llandrillo yn Edeyrnion, Meirionnydd.

Yn ystod ei arhosiad yno penderfynodd D.J. ddilyn cwrs gohebol pellach er mwyn cael lle ym Mhrifysgol Cymru, Aberystwyth. Methiant fu ei ymgais felly gadawodd ysgol Llandrillo yn haf 1910 a chychwyn cwrs naw mis yn Ysgol Joseph Harry, Caerfyrddin, gan lwyddo yn arholiad y Welsh Matriculation ym Mehefin 1911. Ym mis Hydref 1911 derbyniwyd D.J. yn fyfyriwr ym Mhrifysgol Cymru, Aberystwyth gan wireddu yr ail o’i freuddwydion wedi i’r gyntaf, sef ymfudo i America, fynd i’r gwellt.

 

DJ-Ysgol

Ysgol Joseph Harry, Caerfyrddin.Bechgyn yw’r disgyblion i gyd, mi gredaf. Mae D.J. ar y dde eithaf yn y drydedd res.

 

Yn ystod ei flynyddoedd yn Aberystwyth deffrowyd fflam cenedlaetholdeb yn D.J. Sylweddolodd fod angen ysbrydoli Cymru ‘i gredu ynddi ei hunan’, ac mai ei ddyletswydd ef oedd pregethu cenedlaetholdeb wedi’i drwytho ag ysbryd yr efengyl. Serch hynny ni fynnai, oherwydd ei genedlaetholdeb, gyfyngu ei hun ‘i’r pulpud yn gyfangwbl’. Mater arall a ddrysodd ei gynlluniau i fod yn weinidog yr efengyl oedd ei heddychiaeth. Yn 1914, ar ddechrau’r Rhyfel byd Cyntaf, dymunai ymuno â’r fyddin. Er iddo wadu hynny yn ddiweddarach, mae’n rhaid ei fod wedi credu’r ffiloreg Seisnig a faetumiai y câi cenhedloedd bychain eu rhyddid ar ôl y rhyfel. Ond yn fuan wedi hynny dechreuodd bregethu heddychiaeth ac o’r herwydd ni châi gyhoeddiadau pregethu yn aml gan fod trwch y Cymry capelog o blaid y rhyfel.

 

Yn ystod ei yrfa yn Aberystwyth bu D.J. yn gyfrannwr cyson i gylchgrawn Cymraeg y Coleg, Y Wawr. Yn ogystal, dyma gyfnod ei ymdrechion llenyddol cynnar a chyhoeddodd bedair stori fer yn Cymru ‘O.M.’ rhwng 1914 ac 1918.

Yn 1916 graddiodd D.J. mewn Saesneg a Chymraeg a chafodd dystysgrif athro yn ogystal. Enillodd hefyd Ysgoloriaeth Meyricke am ei draethawd The Nature of Literary Creation ac aeth i goleg Iesu, Rhydychen am ddwy flynedd i astudio Saesneg. Er iddo fwynhau ei gyfnod yn Rhydychen nid cyfnod o heulwen ddiderfyn  oedd hwn oherwydd collodd ei dad a’i fam o fewn chwe wythnos i’w gilydd yn ystod gaeaf 1916-17. Yn ogystal, dyma gyfnod ceisio cyhoeddi yr erthygl ‘Ich Dien’ ar dudalennau Y Wawr. Daeth yr erthygl i sylw’r Ysgrifennydd Cartref ar y pryd ac oherwydd iddo farnu bod iddi elfennau bradwrus  gwaharddwyd y cylchgrawn. Ymddiswyddodd y bwrdd golygyddol  ac ni chyhoeddwyd rhifyn arall.

 

1919-1924: Cyrraedd Abergwaun.

 

Ym mis Ionawr 1919 cafodd D.J. ei benodi’n athro Saeneg ac Ymarfer Corff yn Ysgol Ramadeg Abergwaun ac yno yr arhosodd tan ei ymddeoliad yn 1945. Yn ystod gwyliau’r Pasg y flwyddyn honno cafodd gyfle i ymweld ag Iwerddon a daeth i gysylltiad ag arweinwyr y gwrthryfel yno. Er iddo goleddu syniadau heddychol, ymfalchïai yn ymdrech arwrol y Gwyddelod i sicrhau eu rhyddid gwleiddyddol.

Rhwng 1922 ac 1924 gweithiai D.J. dros y Blaid Lafur yn sir Benfro gan obeithio y byddai’r blaid honno yn cadw at ei hegwyddorion cynnar ac yn hyrwyddo rhyddid gwleiddyddol i Gymru. Nid felly bu. Ar ôl cipio grym yn senedd Lloegr yn 1918 fel prif wrthblaid i lywodraeth y dydd yn 1918, bradychu Cymru a wnaeth y Blaid Lafur a hynny arweiniodd at sefydlu Plaid Cymru yn 1925.

 

DJ-Athrawon

Athrawon Ysgol Ramadeg Abergwaun. D.J. sy’n sefyll ar y dde

 

1925-1936: Ymuno â Phlaid Cymru, cychwyn ar yrfa lenyddol a thanio’r Ysgol Fomio.

Bu 1925 yn flwyddyn dra phwysig yn hanes D.J. Bu gyda’r cyntaf i ymuno â Phlaid Cymru ar anogaeth Saunders Lewis a hynny’n cychwyn ar oes o ymlafnio caled drosti. Ni bu erioed weithiwr caletach yn ei rhengoedd na neb mor driw iddi na D.J. Yna, cyn y Nadolig, priododd Jane Evans, neu Siân fel y’i hadwaenid gan bawb wedi hynny, ac ym mis Ionawr 1926 symudodd y ddau i rif 49, Y Stryd Fawr, Abergwaun, ac yno y bu’r ddau fyw weddill eu dyddiau.

Dyma gychwyn go iawn hefyd ar ei alltudiaeth oes o fro ei febyd, ei filltir sgwâr. Serch hynny dychwelodd i’w hen fro trwy lenydda. Ar ôl ei ymdrechion cynnar ym myd y stori fer tawedog fu D.J. rhwng 1918 a 1927. Yna , ym mis Mai 1927, cyhoeddwyd y cyntaf o’i bortreadau o gymeriadau bro ei febyd, sef ‘John Trodrhiw’ yn Y Ddraig Goch. Dyma gychwyn ar gyfres o bortreadau a gasglwyd at ei gilydd maes o law a’u cyhoeddi yn 1934 dan y teitl Hen Wynebau, a ddaeth ar unwaith yn glasur ym myd rhyddiaith Gymraeg.

Oherwydd diffyg cynnydd cenedlaetholdeb ymhlith y Cymry a diystyru hawliau sylfaenol y genedl gan Loegr teimlai rhai arweinwyr y Blaid yr angen am weithred symbolaidd herfeiddiol er mwyn ysgwyd y Cymry o’u cysgadrwydd. Penderfynwyd llosgi Ysgol Fomio’r Llywodraeth Brydeinig ym Mhenyberth, Pen Llŷn. Saunders Lewis oedd arweinydd y cyrch ac fe’i cynorthwywyd gan Lewis Valentine a D.J. Yn dilyn eu harestio a throsglwyddo eu hachos i Lundain fe’u dedfrydwyd i naw mis o garchar ac fe’u hanfonwyd i Wormwood Scrubs. Yn sgïl y cynnwrf a’r carcharu ni rymuswyd cenedlaetholdeb yng Nghymru a lleisiwyd siom yr ymgyrchwyr mewn llythyr a anfonwyd gan Saunders at D.J. yn 1938.

Angen y Blaid…yw arweinydd…haws iddynt ei ddeall. Pe caffent…ni byddai ein carchariad…wedi mynd yn ofer-wastraff…

Dylid nodi, yng nghanol holl gynnwrf 1936, i D.J. gyhoeddi ei gyfrol gyntaf o storïau byrion, Storiau’r Tir Glas, a oedd yn gyfraniad arall at ei ddull o ddychwelyd i’w filltir sgwâr ac yn ychwanegiad pellach at osod ei enw ymhlith prif awduron Cymru’r ugeinfed ganrif.

 

DJ-SaundersValentine

D.J., Saunders Lewis a Lewis Valentine. Tri taniwr Yr Ysgol Fomio,ym Mhenyberth

 

1937-1953: Gwleidydda a Llenydda.

Yn dilyn y carcharu collodd Saunders Lewis ei swydd yng Ngholeg y Brifysgol, Abertawe. Ar ôl sefyll etholiad yn 1943 a cholli yn erbyn W.J. Gruffydd, ar gyfer cynrychioli Prifysgol Cymru yn San Steffan, rhoddodd Saunders y gorau i arwain y Blaid ac enciliodd i fyd newyddiaduraeth a llenyddiaeth  Cadwodd Valentine ei swydd fel gweinidog yr efengyl a derbyniwyd D.J. yn ôl i’w swydd yn Ysgol Ramadeg Abergwaun. Dal ati i frwydro dros ennill rhyddid gwleidyddol i Gymru a dal ati i lenydda a wnaeth D.J.

Rhwng 1937 a 1943 cyhoeddodd D.J. nifer o erthyglau swmpus ym mhapurau’r Blaid ac ym mhapurau lleol Sir Benfro er mwyn hybu achos cenedlaetholdeb a dangos gwrthuni polisïau’r ymerodraeth Brydeinig. Yna, yn 1941, cyhoeddwyd cyfrol arall o’i storïau byrion, Storïau’r Tir Coch. Ymddeolodd D.J. o’i swydd yn Ysgol Ramadeg Abergwaun ym mis Rhagfyr 1945 ac yn dilyn hynny bu’n brysur yn gwleidydda ac yn ysgrifennu storïau byrion yn ôl ei arfer. Cyhoeddwyd Storïau’r Tir Du yn 1949. Ym mis Hydref 1953 cyhoeddwyd rhan gyntaf ei hunangofiant, Hen Dŷ Ffarm, a gydnabyddwyd yn gampwaith ymhlith hunangofiannau oherwydd mae’r llyfr yn fwy na hunangofiant gan ei fod yn cynnig inni ddarlun o ffordd o fyw mewn ardal arbennig mewn cyfnod arbennig, ffordd o fyw a chymuned sydd bellach wedi diflannu ac ni welir ei thebyg fyth eto.

1954-1970: Dal ati yn wyneb trafferthion.

Bu salwch yn gydymaith parhaus i D.J. a Siân weddill eu dyddiau. Serch hynny parhau i ymlafnio ym mrwydr Cymru a wnâi D.J. gan anwybyddu pob cyngor i beidio â pheryglu ei einioes. Ym mis Gorffennaf  1954 dechreuodd fyfyrio ar ail ran ei hunangofiant ac erbyn mis Tachwedd yr oedd wedi ysgrifennu tua 45 tudalen. Yn ychwanegol at yr ysgrifennu mynnai ymhel â man ddyletswyddau gwleidyddol ynghyd â gofalu ar ôl Siân a oedd yn sâl er Ionawr 1953. Yna, ym Mehefin 1955, cafodd D.J. boen yn ei frest. Angina oedd yr aflwydd a fu’n llestair iddo tan ei farwolaeth yn 1970. Meddai D.J. yn 1965:

…diolch am gael gweithio ambell hanner awr neu awr heb ormod o boen. A gwaed fy nghalon yn llythrennol rwy’n ysgrifennu yn awr…

Yr oedd hi’n fis Tachwedd 1959 ar ail gyfrol ei hunangofiant, Yn Chwech ar Hugain Oed, yn cyrraedd o’r wasg, a hynny’n ffrwyth pum mlynedd hir o lafur caled.

Ym mis Gorffennaf 1959 cyhoeddodd Waldo Williams ei barodrwydd i fod yn ymgeisydd y Blaid yn yr etholiad cyffredinol a dyna gychwyn ymgyrch etholiadol rymus gan D.J. Gweithiai yn ddibaid a diflino gan herio’i iechyd bregus. Er bod D.J. a Waldo yn gyfeillion mynwesol yr oedd y ddau yn bur wahanol o ran personoliaeth. Mynnai D.J. ganfasio’n ddibaid. Ni welai Waldo bod angen hynny ac yn aml roedd eu cyfeillgarwch dan straen a Waldo’n gwylltio’n enbyd. Oherwydd mawredd Waldo, mi gredaf, ni fu i’r anghytuno rhynddynt danseilio’u cyfeillgarwch.

 

DJ-Waldo

Waldo Williams, heddychwr a bardd.

 

Ym mis Mehefin 1965 bu Farw Siân ar ôl blynyddoedd o gystudd blin. Ni ddiflasodd D.J. wrth wynebu ei brofedigaeth. Yn hytrach defnyddiodd ei brofedigaeth i’w ysbarduno i weithio’n galetach dros Gymru. Yn ogystal â gweithio dros Blaid Cymru rhoddodd D.J. ei arian iddi. Ym mis Hydref 1965 trefnodd werthiant Pen-rhiw, yr Hen Dŷ Ffarm, gan drosglwyddo arian y gwerthiant yn ei grynswth yn rhodd i’r Blaid er mwyn hyrwyddo ei hymgyrchoedd etholiadol.

Bu D.J. yn deyrngar i’r Blaid trwy gydol ei oes, er iddi, ym marn Saunders Lewis, fradychu Cymru yn enwedig yn achos brwydr Tryweryn.Teimlai Saunders bod dulliau cyfansoddiadol Gwynfor Evans a’i ddilynwyr yn tanseilio achos Cymru. Serch hynny ceisiai D.J. ddenu Saunders yn ôl i rengoedd y Blaid ac i fywyd cyhoeddus yng Nghymru. Meddai Saunders wrtho mewn llythyr yn Nhachwedd 1959:

Felly fe welwch, Dai, nad chi yw’r unig un sy’n ceisio fy nhemtio yn ôl i fywyd cyhoeddus yng Nghymru.  Gwnes eisoes un camgymeriad – cael fy nhemtio yn ôl i’r Brifysgol.  Ond nid af yn ôl at waith ym Mhlaid Cymru.  Ddaru chi feddwl am funud be’ fyddai’r canlyniad pes gwnawn?  Mi fyddai’n draed moch, – a heblaw hynny, yr wyf yn rhy hen ac wedi pelláu ormod, a’r Blaid hithau wedi symud ymhell iawn oddi wrth yr egwyddorion a osodais i iddi.  Fe’m syrffedwyd i gan agwedd arweinwyr y Blaid tuag at orsaf atomig Trawsfynydd.  Na, nid af yn ôl at waith politicaidd na hyd yn oed at ysgrifennu politicaidd.  Ni ddywedaf air yn gyhoeddus am frad Tryweryn, er imi rai misoedd yn ôl feddwl o ddifri am dorri hyd yn oed gysylltiad mewn enw â’r Blaid ar gyfrif hynny.

Gobeithio i’r nefoedd nad oes sŵn chwerwi yn fy ngeiriau.  Nid wyf yn chwerw.  Ond yr wyf yn gwbl argyhoeddedig nad oes dim lle  imi o gwbl i wenud dim mwyach yng Nghymru.

Yna, ar ôl buddugoliaeth etholiadol Gwynfor Evans ym mis Gorffennaf 1966, credai D.J. y byddai’r llifddorau yn agor a Chymru’n ennill ei rhyddid gwleidyddol yn y man. Meddai’ Saunders Lewis, y realydd, wrtho mewn llythyr ym mis Hydref 1966:

Rydwyf innau’n llawen iawn oblegid buddugoliaeth Gwynfor.  Yn bennaf er ei fwyn ef ei hunan; mae o wedi cael ad-daliad am ei flynyddoedd hir o  lafur, ac wedi cael profi blas buddugoliaeth am dro.  Nid arddu’r tywod a wnaeth.

Ond mae arnaf ofn fod y Blaid yn meddwl mai dyma ddechrau’r diwedd; nad oes ond ennill dwy neu dair sedd seneddol ychwanegol, ac yna fe ddaw senedd i Gymru.

Yn fy marn i, yn awr ac o’r cychwyn cyntaf, ni ddaw senedd i Gymru drwy senedd Loegr.  Petai pob etholaeth Gymreig yn mynd i Blaid Cymru, nid drwy hynny y deuai hunanlywodraeth.  Ni ddaw hunanlywodraeth ond yn unig drwy wneud llywodraethu o Lundain yn amhosibl.  Y mae dysgu mai dulliau cyfansoddiadol sy’n mynd i ennill yn chwarae’n syth i ddwylo llywodraeth Loegr.  A dyna’r hyn y mae Gwynfor a J.E. yn ei ddysgu o hyd ac o hyd, –  ac yn gwneud drwg moesol mawr.  Yn fy marn i y mae bechgyn a merched Cymdeithas yr Iaith Gymraeg yn dangos y ffordd well, yn adeiladu Cymreigrwydd yn arf yn erbyn gwasanaeth suful Lloegr, yn codi mur Cymreig.

Nid af i sgrifennu’r pethau hyn.  Nid yw’n debyg y sgrifennaf ddim rhagor am wleidyddiaeth; y mae bwlch rhy fawr rhwng arweinwyr y Blaid a mi, ac ni chymerwyd sylw o ddim a awgrymais iddynt o gwbl, – tyst o ‘Dynged yr Iaith’.  Ond ni wnaf ddim ychwaith i rwystro dim ar eu hymdrechion, dim ond tewi.

Heddiw y bygythiad mwyaf i’n hunaniaeth ni fel cenedl yw’r gwladychu mawr sy’n digwydd yn ein gwlad a’r adeiladu tai yn eu miloedd ar gyfer y mewnlifiad a ddaw dros Glawdd Offa o Loegr. Dyma yw ein Tryweryn cyfoes ni sy’n ddim llai na hil-laddiad llwyr a didostur. Onid adfer dulliau Saunders Lewis yw ein hunig obaith gan na ddaw inni ymwared o du ein Cynulliad Cenedlaethol dirym a diweledigaeth?

Bu farw D.J. ym mis Ionawr 1970 ac yntau ar y pryd mewn cyfarfod yng Nghapel Rhydcymerau. Yr oedd, o’r diwedd, wedi dychwelyd i’w filltir sgwâr. Ar ben hynny yr oedd yn eistedd ar bwys ei arwr, Gwynfor Evans. Ni ellid dychmygu gwell diweddglo i’w fywyd a gysegrodd i frwydr parhad ei genedl ac i hunaniaeth ei bobl.

 

Claddwyd D.J. ym mynwent y capel gyda Siân ei wraig a gwelir yno yr arysgrifau a ganlyn:

 

Dyma fedd Siân a D.J.  Ar y chwith (wrth wynebu’r pennawd a nodwyd);  Siân Williams, 1884-1965, annwyl briod  D.J., 1885-1970, ac yntau’n gorwedd gyda hi a’r Hen Wynebau eraill yn eu tragwyddol hedd.

 

Ar y dde:  Yn gymeradwy ymysg lliaws ei frodyr: yn ceisio daioni i’w bobl, ac yn dywedyd am heddwch i’w holl  hiliogaeth.

 

 

Darllen pellach:

Cyhoeddiadau D.J. Williams.

 

Emyr Hywel, Y Cawr o Rydcymerau (Y Lolfa, 2009).

Emyr Hywel (gol.), Annwyl D.J., (Y Lolfa, 2007).

Islwyn Ffowc Elis – Darlith Robin Chapman 2015

Hystings ym Mharadwys: Islwyn Ffowc Elis ac Is-etholiad Maldwyn 1962.

Darlithydd  Robin Chapman.

Dydd Mercher 5 Awst 2015

Eisteddfod Maldwyn a’r Gororau                 

 

Sleids y Ddarlith >> Hystings ym Mharadwys RobinChapman

Sain y Ddarlith >>

 

 

 

 

Hystings ym Mharadwys: Islwyn Ffowc Elis ac Is-etholiad Maldwyn 1962

Darlith Cymdeithas Hanes Plaid CymruIslwyn Ffowc Ellis

Hystings ym Mharadwys: Islwyn Ffowc Elis ac Is-etholiad Maldwyn 1962.

Darlithydd  Robin Chapman.

Cadeirydd  Dafydd Williams.

Pabell y Cymdeithasau 2            

3.30yp Dydd Mercher 5 Awst 2015

Eisteddfod Maldwyn a’r Gororau                 

Hanes Plaid Cymru